κάφκα φ

Όλα τα ανθάκια
με τα νιάτα τους κοράλια/
μεγαλώνουν ανάποδα
στο μελένιο περβάζι του χρόνου/
χρώματα και γύρες/
πριν τη γέφυρα/
αντιρροπούν τα θειώδη στο Κάρλοβι Βάρι/
κι ο ιδρώτας της χλωροφύλλης
διαρρέων συναυτουργεί/
μα δεν είσαι εκεί να τα δεις/

μόνο η λύπη σου περί φτωχών και πεινασμένων/
ανάταξη και υποκρισία/
και τρεις μεγάλες γραμμές:
η γραμμή του λάθους/
η γραμμή του βάθους/
κι η γραμμή του πάθους/
αριστερό ποδόνημα στον οχετό των χερουβείμ/
που τσάκισε τον χιαστό/
και το περιτμημένο τσουτσούνι σου/
δαγκωμένο από τον πάνθηρα ραβίνο/
κάτωθεν/
φούσκωνε η παγκόσμια ποίηση/
ενώ ψυχές και όργανα/
σιγόβραζαν στη γάγγραινα/
του σκαθαρικού εγώ/