Εκεί κοιμήθηκα
σε διπλωμένο αυτί•
φίλοι παλιοί,
αγκαλιάζονταν πίνοντας
μια συνουσία φιλίας,
με χέρια άστικτα,
περιέβαλαν τα στήθη περιμετρικά της άλω
κι η Σιένα
καταβρόχθιζε τις ρόγες
στα αμπέλια της,
ανθρωποφαγικά•
αυτό κατάλαβα:
μάσκες τραγωδίας
για ένα κοινό μπουρλέσκ.
η ζέστη με έπνιγε
όπως τον Αύγουστο του ’87,
με τα άσπρα αηδόνια•
κι ας χάιδευα
τα ευγενή κορίτσια με τις γλυκές λακκούβες,
τις γάτες της Αλεξάνδρειας,
τα λιβανέζικα φλουριά•
ελεύθερο μάρμαρο στο στόμα της βροχής
ήταν ο γλύπτης,
κι ένα αμούστακο αγόρι
ο εραστής.
Πως θα’ θελα μια ρόγα να ξυπνήσει το κορμί της
μες στο στόμα μου,
στυφό του σταφυλιού το χύμα
στον ηλιανθό!
-Τι να τον κάνω όλον τον κόσμο,
αφού δεν είσαι μέσα του;
σου είπα•
(τι να τον κάνω όλον τον κόσμο,
αφού δεν είμαι μέσα σου;
μου είπα)
κι έριξα μια πέτρα
δίχως θάνατο,
να σκίσει το νερό._
photo: από την καμπάνια Pinups For Pitbulls
ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας 
Μιλούσαμε τις προάλλες στο τοίχο φίλης για το ύφος, εδω έχουμε το παράδειγμα μας ενός σύγχρονου μας ο οποίος έχει κατακτήσει το ύφος του δουλεύοντας το από ποίημα σε ποίημα. Η εικονογραφία του την οποία αντιλαμβάνομαι να στήνεται στο επίπεδο του στίχου, καταφέρνει να με εκπλήσσει με τη δυναμική της κάθε φορά, κομίζοντας παράλληλα ένα αισθητικό ήθος : «μάσκες τραγωδίας για κοινό μπουρλέσκ» Απολαμβάνω ηδονικά την έρευνα σε μουσικό και νοηματικό επίπεδο των στίχων του. Απολαμβάνω αυτον τον εκλεπτυσμένο γνωσιακό υπερρεαλισμό, αν η απόπειρα μου να το ονομάσω δεν παραβιάζει τον γλαφυρό οντολογικό στοχασμό.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Στρατή μου, αισθάνομαι ευγνώμων, απέναντι στη ζεστή αγκαλιά που ανοίγεις στα λόγια μου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
!!!!!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο