Το βάρος στα πράγματα,
είναι ένας γενέθλιος τίτλος/
μάταια αγωνίζομαι να τον εξηγήσω σήμερα,
σε ανθρώπους και καθεστώτα,
που καταρρέουν ανώνυμα/
κι αν επιμένεις να με ονομάζεις όπως τον άτιτλο έρωτα,
έναν ιστό που ονειρεύεται την ευθεία,
ή πολύ πιο πικρά,
όπως τη χρονική ανάπαυλα της κενότητας,
σε μια στιγμή απόλυτης εκπλήρωσης,
δε θα καταλαβαίνω
τους φθογγους,
τη φωνή,
το χρώμα των δοντιών,
τη νύχτα που έρχεται και φεύγει/
επειδή:
πες μου τώρα,
ΤΙ είναι νύχτα;
τα μάτια που τυφλώνονται
απ την υγρότητα των ώμων;
μα μόνο τα μαλλιά σου θα είναι για πάντα,
εκείνη η επίσχεση του κορμιού από μια πράσινη γόμα,
καρφωμένη στην καρδιά
οκτώ φορές
με ραπιντογράφο 0.5
καθώς ο ήλιος στην έδρα του
θα ξεφτιλίζεται/
χρόνια μετά από την άγρυπνη θύελλα
– κι ενώ θα χωρίζουμε ξανά και ξανά στο λιμάνι –
το δέρμα μου ακόμη θα στοιχειομετρεί τους αναιμικούς μουσώνες σου,
κι οι άυλες δίδυμες του θυρωρού,
θα συνεχίζουν να χάνονται,
η μία μες στης άλλης το όνειρο,
μέχρι να ξυπνήσουν άλλες,
ή η ίδια/
ΚΛ – 29/09/2017
photo: Patrick Pound (New Zealander/Australian 1962- )
The entrants (detail)
2016-17
Site specific installation comprising objects collected by the artist and works from the NGV Collection
Courtesy of the artist, Station, Melbourne, Stills Gallery, Sydney, Hamish McKay Gallery, Wellington and Melanie Roger Gallery, Auckland
© Patrick Pound
