Σκοπός Ι, ΙΙ και ΙΙΙ (3ο απόσπασμα)

Η σκοπός ΙΙΙ, γερασμένη καθώς ήταν από τις ατελείωτες εισπνοές στα όρια του τοίχου, ρύθμιζε την περιεκτικότητα σε μεθάνιο τουλάχιστον τρεις φορές την ώρα, ενώ έγλειφε τα χείλη της διψασμένη για λίγη υγρασία. Υπήρξαν στιγμές, μέσα σε αυτά τα δώδεκα χρόνια, που αμφισβητούσε βαθιά το επάγγελμά της ως κάτι ανήθικο και στρεβλό. Πώς είναι δυνατόν να αποκλείεις ανθρώπους ενώ επιτρέπεις να πολλαπλασιάζονται με καταβολάδες, σχεδόν σαν γεράνια, τα ζώα, τα λουλούδια, τα δέντρα, ακόμη κι αυτός ο ίδιος ο αστικός ιστός; Ήταν εκείνη η καταραμένη ρήση του Ελιόν: «ο άνθρωπος είναι η χειρότερη πανούκλα». Ρήση μισανθρώπου. Καθώς ηλέκτριζε με το τίζερ της έναν ακροκάνθαρο που βάδιζε προς τον βόμβο του φράγματος, η σκοπός ΙΙΙ αναρωτιόταν πραγματικά σε ποια μεριά του πεδίου θεριεύει περισσότερο η πανούκλα αυτή.

photo: Underwood & Underwood (American, founded 1881, dissolved 1940s)
Les Chiens du Front, eux-mems, portent des masques contre les gaz
May 27, 1917
Rotogravure
22 × 20.4 cm (8 11/16 × 8 1/16 in.)
The J. Paul Getty Museum, Los Angeles

Σκοπός Ι,ΙΙ και ΙΙΙ (2ο απόσπασμα)

Η σκοπός ΙΙ – καθώς ήταν άνθρωπος της επανάληψης – έμοιαζε να κάνει την πλέον επιτυχημένη δουλειά για τον ψυχισμό της. Όριζε με το μάτι μια μέγιστη ακτίνα περιπολίας που περιλάμβανε την περιοχή όπου ήταν υπεύθυνη, έπειτα άρχιζε να διασχίζει την απόσταση κατά μήκους μιας διαμέτρου. Την επόμενη διάμετρο την μετατόπιζε κατά ένα μέτρο επί της περιφέρειας, τη μεθεπόμενη άλλο ένα και ούτω καθεξής, ώσπου στο τέλος του τετραώρου είχε σχεδόν επιστρέψει στην αρχική. Χάραζε έτσι πάνω στον κύκλο της, μια ροζέτα που έμοιαζε πολύ με την τροχιά του Ερμή γύρω από τον ήλιο, του οποίου η βαρυτική έλξη προκαλεί τη μετάπτωση του περιηλίου του πλανήτη κατά μερικά λεπτά σε κάθε εκλειπτική, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό μιας πλήρους ροζέτας κάθε είκοσι πέντε γήινους αιώνες. Ο Ερμής που είναι μικρούλης και εγγύτερος είναι που την πατάει λόγω της καμπύλωσης του χωροχρόνου από τον ήλιο. Οι υπόλοιποι παθαίνουν ανεπαίσθητες μεταβολές. Η σκοπός ΙΙ ένιωθε πολύ τυχερή για δύο λογους: αφενός, της άρεσε πολύ το ίδιο το – φαινομενικά – πολύπλοκο αποτέλεσμα της τροχιάς το οποίο όμως στηριζόταν σε αυτή την αρχή της απλής μετατόπισης κατά ένα μέτρο, και αφετέρου ο τρόπος που είχε διαλέξει να εκτελεί την περιπολία της την άφηνε ελεύθερη να ορίζει το δικό της κέντρο κατά βούληση. Αυτή η επιλογή έμοιαζε κάπως με τη χριστιανική θρησκευτική ελευθερία, όπου η δυνατότητα της επιλογής παραχωρείται από τον Θεό στον άνθρωπο, όπως σε εκείνη παραχωρείται το δικαίωμα να ορίσει τον τρόπο που θα εκτελέσει την περιπολία. Κάπως κατασκευασμένη ελευθερία να πούμε την αλήθεια (ή ψευδοελευθερία) καθώς οι πυλώνες της αυθεντίας (η Εκκλησία στην περίπτωση των πιστών ή η Διοίκηση Ευρωπαϊκών Νήσων στην περίπτωσή της) όριζαν στην πραγματικότητα το ένα και απόλυτο κέντρο για τη ροζέτα (τον Θεό ή την περιοχή της περιπολίας.) […]

ΚΛ – 16/02/2020

photo: Dora Maar (French, 1907-1997)
The Simulator
1936
Silver gelatin print printed on a carton
27 x 22.2 cm (excluding the margin)
Gift from Marguerite Arp-Hagenbach in 1973
Collection Centre Pompidou, Paris Musée national d’art moderne, Centre de création industrielle
© Adagp, Paris 2019
Photo: © Centre Pompidou, MNAM-CCI / P. Migeat / Dist. RMN-GP

Σκοπός Ι, ΙΙ, ΙΙΙ

(απόσπασμα)

Η σκοπός Ι, βάδιζε σε επιφυλακή τεντώνοντας τα αυτιά σε κάθε νέο ήχο, όπως είχε δει να κάνει ένας μικρός σκίουρος στο Τιγιερί, όταν ήταν μικρούλα και για κάποιο λόγο που δεν τον θυμόταν – μα δεν ήταν μια απλή βόλτα – είχαν βρεθεί εκεί με τη μητέρα της, φορτωμένες μπαγκέτες, μικρά τριγωνικά τυριά, ένα τυπικό καρό τραπεζομάντηλο και το ευγενικό κοκκινέλι που παρήγαγε ο παππούς της, με εξοντωτική αγάπη και φροντίδα, από τα αμπέλια του κτήματός τους, στην κοιλάδα του Λίγηρα. Ήταν ένα δροσερό πρωινό, το πεζοδρόμιο φαινόταν να κυματίζει σαν μασημένη τσίχλα κι ο Σηκουάνας λαμπύριζε με μια παλλόμενη εναλλαγή ανάλογα με τα χρώματα των μπατώ μους που τον διέσχιζαν. Η πυκνότητά του αέρα ήταν εντυπωσιακή, θύμιζε το μείγμα Σατώ Μπερνούλλι, και είχε σίγουρα δοκιμαστεί σε εξαντλητικές δοκιμές, προτού οπλίσει τους αγωγούς της Σακρέ Κέρ. Τελικά, σκέφτηκε η φρουρός Ι, μερικές φορές δεν παίζει ρόλο η ίδια η χημεία των συστατικών αλλά η επίδρασή τους στη χημεία των υπολειμμάτων του θύμου αδένα και της υπόφυσης, η αδράνεια των εντυπώσεων και η ισχύς του συναισθήματος που παράγεται εξ αυτής σαν ανάδραση του ανοσοποιητικού. Αν έκλεινε τα μάτια πχ, και φαντασιωνόταν εκείνο το πρωινό στο Καλαί τον προηγούμενο Μάρτη, το πρωινό μπορούσε να προκύψει καλύτερα ή χειρότερα, ανάλογα με το μείγμα των αερίων. Μια ζέστη που είχε χαράξει το δέρμα της εκεί όπου την ακούμπησε ο D49, και το κατοπινό εξέλκωμα που έκανε δώδεκα μέρες να κλείσει, και πάλι ήταν αποτέλεσμα πρόσληψης. Δεν είχαν καθόλου οπτική επαφή• άλλωστε είναι αδύνατον να προκληθούν πληγές μόνο με το βλέμμα. Ο D49 έψαχνε τα σκουπίδια και το χέρι του ήταν βρώμικο (είχε μια καφετιά μάκα πιο σκούρα κι από πικρή σοκολάτα) την έγδαρε με το νύχι του κι έπειτα ο συνδυασμός των αερίων της προκάλεσε συμπτώματα έρπητα ζωστήρα (ευτυχώς δίχως την ίδια την αποκρουστική χρονιά πάθηση πάρα μια βιωματική παραλλαγή της στη σφαίρα Λιοτάρ) Πολύ λυπηρό αυτό• το ότι δηλαδή η επιστήμη γινόταν όλο και πιο εκλεπτυσμένη με τα χρόνια, μα η ουσία της αναπτυσσόταν ερμηνευτικά μόνο για τους Α (και εν μέρει τους Β) και όχι ουσιαστικά για όλους (ακόμη και για τους D). Εννοούσε αυτόν τον συνειρμό που μόλις έκανε: τη μετατροπή της εμπειρίας σε ένα σύννεφο δεδομένων που παρέπεμπε στη σφαίρα Λιοτάρ για αυτούς. Ενώ οι C,D συνέχιζαν να ψάχνουν σκουπίδια, να βρωμίζουν, να μυρίζουν, να ασθενούν και να πεθαίνουν στα αλήθεια, πενήντα χρόνια τώρα. Άλυτο πρόβλημα όσο συνέχιζαν να αναπαράγονται. […]
ΚΛ – 15/02/2020

photo: Dora Maar (French, 1907-1997)
Blind Street Peddler, Barcelona
1933
Gelatin silver print
Image: 39.3 x 29.3 cm (15 1/2 x 11 9/16 in.)
Gift of David Raymond
The Cleveland Museum of Art
© 2013 Artists Rights Society (ARS), New York / ADAGP, Paris