Αγία Τράπεζα

Και ενώ μόνη κατάμονη στο νάρθηκα,

ουδείς να βαραίνει την τροχιά της με δανεικό αέρα,

και τα ανθισμένα χρυσάνθεμα να φουσκώνουν στα όρια

μες στη θήκη/

άνοιξε μια εγκοπή ερυθρά,

εγκάρσια στο μπούτι της σαν στόμα φονιά,

και ο χυμός κατήλθε,

πυκνόρρευστος εντός της/

απόγνωση ήταν κι όχι ηδονή,

κι ας έτσουζε,

έπειτα από το βαθύ ουρανό που ηγήθηκε των θυσάνων,

μικρές στιγμές πείνας γούβωσαν την κοιλιά της/

μια περίοδος κλαυθηρμών εν είδει αμετάκλητου θανάτου,

και όλο το φως αποτραβήχτηκε στην εσοχή της νύχτας,

κίτρινα φτερά θρόιζαν στα μάνταλα,

(ανήκαν που;)

αλλά για παράδοση ούτε λόγος/

ήρθε κι ο μαύρος κώνος του Χάροντα και σβούρισε,

με την κορφή γερμένη τέσσερα λεπτά,

και στάθηκε αντίστροφα στην αμόλυντη πορφύρα,

κι όλα τα εξαπτέρυγα υφαντόπλεχτα,

σιώπησαν το βόμβο τους/

-Που να εγκολπωθεί τα θεία;

-που να εγκολπωθεί λέω;

φώναξε ο δεσπότης,

-Στην Αγία Τράπεζα,

είπαν όλοι κατουρημένοι,

-παρότι γυναίκα και μες στα έμμηνα-

και σταυροκοπήθηκαν με μιας…

photo: Manuel Álvarez Bravo
El umbral / The Threshold
1947
Gelatin silver print

Μάγουλο

κοιμήσου/
στο τρέμουλο του χρόνου,
το γυαλί της ανάσας σου όπως πάλλεται,
επιπλέει/
στα χέρια,
τ’ ακουμπισμένα
κύματα,
που έστιξαν το δέρμα
με χάδια δόκανα,
αφρίζουν/
τα χρόνια βάρκες,
και οι στιγμές νησιά,
αργά βυθίζονται,
στην πλειστόκαινη λάβα τους/
τα χείλη,
που δάγκωσαν
άυλα χείλη ξωτικά,
κι έσυραν αίμα,
καίνε/
όταν σβηστείς
αλαφιασμένο μάγουλο
-με μιά εσώρηξη ατμού και δάκρυα αλάτι-
κι εγώ θα σβήσω/

Manuel Álvarez Bravo
El ensueño / The Daydream
1931
Platinum print
Courtesy of Bill and Sally Wittliff

Το κενό δωμάτιο

 

Το κενό μας δωμάτιο/

ο καιρός δεν το διέλυσε/

παρότι εγκαταλείφθηκε εν θερμώ/

ρητή κυρτή αναίρεση/

αρσενικά γατιά με κοκίτη/

στο χαλί/

βήχοντας αίμα/

σημάδεψαν τις στιγμές του/

ώσπου εξέπνευσαν τα Σάββατα/

και μείναμε οι δυό μας γέροι και βουβοί/

στην κλωστή του πέρατος, ισορρόπησα/

έναν άδειο σκαντζόχοιρο με λαστιχένια αγκάθια/

μια μελάτη γκέισα/

κι ένα σπασμένο χερουβείμ/

με φτερά συρμάτινα/

και σταρένιους γλουτούς/

αλλά εσύ αναδύθηκες/

μια απόνησος μέσα από τα νερά του Ευρίπου/

γυμνή/

με το κορμί καυτό στις φτέρνες/

απλώθηκες πάνω μου ερείπιο του έρωτα/

εκατονταετής δαγκεροτυπία/

με οξέα στις κλειδώσεις και νιτρικά αλατα/

οι προνύμφες σου χώρισαν μέσα μου/

το χθεσινό μου όνειρο/

απ’ τη σημερινή του σάρκα/

και τα χείλη σου/

μια θάλασσα από πάγο/

-να τη διαβώ ή να πνιγώ, είπα/

δώδεκα φορές/

στη γλώσσα του χιονιού/

αλλά εξέπεσε η θέληση/

χωρικό εκκρεμές και εν ζωή πάρεργο/

ενώ

από ένα τσουβάλι δάκρυα/

έπινες το φως/

κι άναψε η μήτρα σου/

αυγουστιάτικο πυροφάνι/

και γέννησες ήλιους, ηλίανθους και αμυγδαλιές/

μια ερμίνα με βρύα και πάνθηρες εν τω βάθει/

κατέβασες ένα σεντόνι πορφυρού κασσίτερου/

στην κοιλιά μου/

και καψάλισες την αρχαία νεβρίδα/

στην άκρια/

στο χάδι του ξίφους/

όπου οι πληγές του χρόνου και τα βάσανα/

έπειτα μύρισε γιασεμί και κρύο κλάμα/

και νύχτωσε/

μια νύχτα όπως παλιά/

κι ούτε που έτριξες το στήθος σου στο στόμα μου/

κορίτσι κι αγκάθι και στρώμα κι αγκαλιά/

photo: Manuel Alvarez Bravo

La buena fama durmiendo (The Good Reputation Sleeping)

1939

20.3 x 25.4 cm